مقدمه: یکی از مشکلات رایج کودکان با نشانه های اضطراب، کاهش شایستگی اجتماعی است. شایستگی اجتماعی توانایی مراقبت از خویش، کمک به دیگران و مراقبت از آن ها است. مداخلات متفاوتی جهت بهبود شایستگی اجتماعی کودکان بکار می رود. از جمله درمان شناختی رفتاری که هدف آن اصلاح باورهای ناکارآمد و بازسازی شناختی است و درمان فراتشخیصی یکپارچه که مؤلفه های زیربنایی آسیب را مورد هدف قرار می دهد. از اینرو هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی درمان شناختی رفتاری با بسته فراتشخیصی یکپارچه بر شایستگی اجتماعی کودکان اضطرابی است. روش: روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه شاهد و پیگیری دو ماهه بود. جامعۀ آماری شامل تمامی دختران 10 تا 12 ساله مضطرب مراجعه کننده به مراکز مشاوره آموزش و پرورش شهر یزد در سال تحصیلی 1402 بودند. نمونه پژوهش 45 نفر از این افراد بود که به صورت هدفمند با کسب نمره در پرسشنامه اضطراب آشکار رینولدز و ریچموند (1997) انتخاب و بصورت تصادفی و با روش قرعه کشی توسط یک روانشناس متخصص در دو گروه آزمایش (درمان شناختی رفتاری و بسته فراتشخیصی یکپارچه) و یک گروه شاهد گمارش شدند (هر گروه 15 نفر) و مشارکت کنندگان با فرم اطلاعات جمعیت شناختی و پرسشنامه شایستگی اجتماعی فلنر (1990) مورد ارزیابی قرار گرفتند. تجزیه و تحلیل داده ها با روش تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون بونفرونی با بسته آماریSPSS-25 استفاده شد.   نتایج: نتایج تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که نمرات شایستگی اجتماعی در هر دو گروه آزمایش در مقایسه با گروه شاهد به طور معناداری افزایش یافته است (0/05>p). تأثیر هر دو گروه آزمایش تا مرحله پیگیری دارای ماندگاری اثر بود. همچنین بین میزان اثربخشی دو گروه آزمایش تفاوت معناداری وجود نداشت (0/05

هدف پژوهش حاضر، بررسی کارایی درمان فراتشخیصی یکپارچه در کاهش شدت عوامل فراتشخیصی سبب ساز و نشانه های آسیب شناختی در افراد مبتلا به اختلالات هیجانی چندگانه بود. سه نفر زن مبتلا به اختلال هیجانی اضطراب فراگیر دارای اختلال هیجانی همایند دیگر از طریق مصاحبه تشخیصی و مصاحبه بالینی ساختاریافته بر اساس معیارهای تشخیصی DSM-IV-TR برای محور یک به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. بیماران پس از احراز شرایط درمان، وارد فرآیند درمان شدند. در این پژوهش از طرح تجربی تک موردی از نوع خط پایه چندگانه ناهمزمان استفاده شد. کارایی پروتکل درمان فراتشخیصی یکپارچه در طی سه مرحله مداخله (خط پایه، درمان 12 جلسه ای و پیگیری 6 هفته ای) با استفاده از پرسشنامه نگرانی ایالت پنسیلوانیا (PSWQ)، زیرمقیاس سیستم بازداری رفتاری (BIS)، مقیاس های عاطفه مثبت و عاطفه منفی (PANAS)، مقیاس دشواری های تنظیم هیجانی(DERS)  و سنجه های اختصاصی اختلال همایند بیماران مورد بررسی قرار گرفت. داده ها به روش تحلیل ترسیم دیداری و فرمول درصد بهبودی بررسی شد. نتایج نشان می دهد که تاثیر درمان فراتشخیصی یکپارچه در کاهش شدت آماج های درمان (نگرانی، عاطفه منفی، بازداری رفتاری، مشکلات تنظیم هیجانی و نشانه های اختلالات هیجانی) در بیماران از نظر بالینی معنادار است. روش درمان فراتشخیصی یکپارچه در کاهش همزمان شدت عوامل فراتشخیصی سبب ساز و نشانه های مربوط به اختلالات هیجانی از کارایی لازم برخوردار است.

اختلال افسردگی اساسی به دلیل شیوع و بروز گسترده، سیر نسبتا مزمن دارد، در عملکردهای شغلی تحصیلی و روابط بین فردی، آسیب های اقتصادی و انسانی شدیدی بر جای می گذارد و به عنوان یکی از عمده ترین چالش های قرن حاضر در سطح جهان قلمداد می شود. هدف پژوهش حاضر، تعیین اثربخشی درمان فراتشخیصی یکپارچه در کاهش علایم اختلال افسردگی اساسی بود. بدین منظور، طی یک مطالعه ی تجربی تک موردی با خطوط پایه ی چندگانه ی پلکانی، سه نفر بیمار مبتلا به اختلال افسردگی اساسی از طریق مصاحبه ی تشخیصی و مصاحبه ی بالینی ساختار یافته به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و پس از احراز شرایط درمان وارد فرایند پژوهش شدند. بیماران طی سه مرحله (خط پایه، درمان و پیگیری) از نظر میزان افسردگی و سازگاری شغلی و اجتماعی مورد سنجش قرار گرفتند. ترسیم دیداری، درصد بهبودی و اندازه ی اثر نشان داد که درمان فراتشخیصی یکپارچه، تغییرات و بهبودی قابل توجه و معناداری از نظر بالینی و آماری در آماج های درمانی (شدت علایم اختلال افسردگی اساسی و سطح آسیب عملکرد عمومی) ایجاد کرده است و تاثیرات درمانی در دوره ی پیگیری نیز تداوم داشته است. در مجموع می توان گفت که درمان فراتشخیصی یکپارچه می تواند در کاهش علایم اختلال افسردگی اساسی موثر باشد.

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان فراتشخیصی یکپارچه نگر بر همجوشی شناختی و تاب آوری دانش آموزان قربانی قلدری صورت پذیرفت. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه و مرحله پیگیری 2 ماهه بود. جامعه آماری را دانش آموزان پسر قربانی قلدری در دوره اول متوسطه شهرستان نجف آباد (شهر گلدشت) در سال تحصیلی 1402-1401 تشکیل دادند. نمونه پژوهش شامل 35 دانش آموز پسر قربانی قلدری بود که به روش هدفمند انتخاب و به صورت گمارش تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه جایگزین شدند (18 دانش آموز در گروه آزمایش و 17 دانش آموز در گروه گواه). سپس گروه آزمایش مداخله درمان فراتشخیصی یکپارچه نگر را در طی 10 هفته به صورت هفته ای یک جلسه 90 دقیقه ای دریافت نمود. ابزارهای مورد استفاده شامل پرسشنامه قربانی قلدری (BVQ)، پرسشنامه همجوشی شناختی (CFQ) و پرسشنامه تاب آوری (RQ) بود. تجزیه و تحلیل آن توسط نرم افزار (SPSS) ویرایش 23 با استفاده از تحلیل واریانس آمیخته و آزمون تعقیبی بونفرونی صورت گرفت. نتایج نشان داد که درمان فراتشخیصی یکپارچه نگر بر همجوشی شناختی (0001>P؛ 62/0=Eta؛ 74/55=F) و تاب آوری (0001>P؛ 62/0=Eta؛ 82/54=F) دانش آموزان پسر قربانی قلدری تاثیر داشته و منجر به کاهش همجوشی شناختی و بهبود تاب آوری دانش آموزان پسر قربانی قلدری شده است. بر اساس یافته های پژوهش می توان چنین نتیجه گرفت که درمان فراتشخیصی یکپارچه نگر با شناسایی هیجان ها، آموزش آگاهی هیجانی، ارزیابی مجدد شناختی، شناسایی الگوهای اجتناب از هیجان و بررسی رفتارهای ناشی از هیجان می تواند به عنوان یک روش کارآمد جهت کاهش ناگویی هیجانی و مشکلات رفتاری درونی سازی شده نوجوانان طلاق مورد استفاده قرار گیرد.

هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان فراتشخیصی یکپارچه بر رفتارهای پرخطر و احساس خودارزشمندی نوجوانان بود.روش پژوهش: پژوهش حاضر از نظر هدف از نوع کاربردی و شیوه انجام آن نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با یک گروه آزمایش و یک گروه کنترل و دوره پیگیری سه ماهه بود. از این رو، جامعه آماری پژوهش شامل نوجوانانی بود که در سال 1401 به یک مرکز مشاوره و روان درمانی خصوصی در منطقه 11 تهران مراجعه کرده بودند و به شیوه نمونه گیری در دسترس تعداد 30 نفر انتخاب و به صورت تصادفی در یک گروه آزمایش (15 نفر) و یک گروه کنترل (15 نفر) گمارده شدند. سپس، روی گروه آزمایش بسته درمان فراتشخیصی یکپارچه نگر اهرنریچ-می و همکاران (2014) اجرا شد. به منظور گردآوری داده ها، ابزار پژوهش شامل مقیاس خطرپذیری نوجوانان ایرانی (IARS) و پرسشنامه خودارزشمندی کروکر و همکاران (2003) بود. یافته ها: با توجه به مقدار F و سطح معناداری در تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر در متغیر رفتارهای پرخطر (55/8 = F و 001/0 = P) و احساس خودارزشمندی (98/8 = F و 001/0 = P) می توان نتیجه گرفت که مداخله به کار رفته در این پژوهش یعنی درمان فراتشخیصی یکپارچه نگر به عنوان متغیر مستقل به طور معناداری باعث وقوع تغییرات در متغیرهای وابسته (رفتارهای پرخطر و احساس خودارزشمندی) شده است. نتیجه گیری: بر اساس یافته های موجود می توان نتیجه گیری نمود که برای کاهش رفتارهای پرخطر و افزایش احساس خودارزشمندی نوجوانان، درمان فراتشخیصی یکپارچه نگر می تواند مفید واقع شود.

مقدمه: بیماران مبتلا به اختلالات قلبی-عروقی، در تنظیم هیجان ها مشکل دارند و این امر در درمان آنها تداخل ایجاد می کند. درمان فراتشخیصی، درمان مبتنی بر تنظیم هیجان است. هدف اصلی این پژوهش، مطالعه اثربخشی این درمان برای تنظیم هیجان بیماران قلبی-عروقی است. مواد و روش ها: پژوهش حاضر از نوع کارآزمایی بالینی با پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری بود. جامعه آماری شامل کلیه بیماران قلبی-عروقی شهر خرم آباد لرستان بود. 66 بیمار به طور تصادفی در دو گروه کنترل و گروه مداخله (درمان فراتشخیصی یکپارچه) قرار گرفتند. برای گردآوری اطلاعات متغیر تنظیم شناختی هیجان، از پرسشنامه تنظیم شناختی هیجان گرانفسکی و همکاران، استفاده شد. برای تحلیل داده ها از واریانس اندازه های تکراری (Repeated Measure ANOVA)، استفاده گردید. یافته ها: یافته های پژوهش حاکی از آن بود که درمان فراتشخیصی یکپارچه در تنظیم شناختی هیجان موثر بوده و میزان کیفیت زندگی بیماران را ارتقا بخشیده است. درمان فراشناختی بیشتر بر تمرکز مثبت، ارزیابی مثبت و برنامه ریزی موثرتر بود و بر سرزنش خود، نشخوار فکری و فاجعه سازی کمترین اثر را داشت. بحث و نتیجه گیری: بر اساس یافته های پژوهش، درمان فراتشخیصی یکپارچه به طور اختصاصی بر ابعاد تنظیم هیجان که تحت کنترل فرایندهای سطح بالا بودند، بیش از فرایندهای سطح پایین اثر داشت.

1مقدمه: دوره نوجوانی با تغییرات سریع زیستی، شناختی و اجتماعی همراه می باشد، که این تغییرات می تواند بر سلامت روان نوجوانان تاثیر داشته باشد. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان فراتشخیصی یکپارچه نگر (نسخه نوجوان) بر افسردگی، اضطراب و استرس دختران نوجوان شهرستان سبزوار انجام شد.  روش کار: پژوهش حاضر نیمه تجربی از نوع نیمه آزمایشی و با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان نوجوان دختر شهر سبزوار در سال تحصیلی  1401-1400 بود، که از بین آنها تعداد 44 نفر با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. گروه آزمایش 10 جلسه مداخله درمانی گروهی دریافت کردند و گروه کنترل هیچ مداخله ­ای دریافت نکردند. هر دو گروه مقیاس افسردگی، اضطراب و استرس (DASS-21)، را در مرحله پیش­ آزمون و پس ­آزمون تکمیل کردند. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS-25  با استفاده از روش تحلیل کوواریانس چند متغیری استفاده شد. یافته ­ها: نتایج حاصل از پژوهش نشان داد که درمان فراتشخیصی یکپارچه باعث کاهش معنی­داری در نمرات پس آزمون افسردگی، اضطراب و استرس گروه آزمایش-در مقایسه با گروه کنترل شده است (0/001>P).  نتیجه ­گیری: به نظر می رسد که درمان فراتشخیصی یکپارچه نگر یکی از روان درمانی های موثر در درمان اختلالات روانی نوجوانان دختر می باشد،  پس این درمان می تواند به بهبود بهداشت روانی دختران نوجوان کمک کند.

زمینه و هدف: اختلالات اضطرابی و افسردگی همبودی بالایی دارند. درمان فراتشخیصی یکپارچه با تاکید بر فرآیندهای مرکزی آسیب شناسی و مورد آماج قرار دادن این فرآیندهای مشترک، می تواند در درمان همبودی بسیار موثر باشد. از این رو پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر درمان فراتشخیصی یکپارچه بر اختلالات اضطرابی و افسردگی همایند انجام شد.روش ها: پژوهش حاضر یک طرح آزمایشی تک موردی از نوع طرح خط پایه چندگانه با آزمودنی های متفاوت است که طی 12 جلسه روی سه بیمار با پیگیری 6 هفته ای اجرا شد. داده ها با استفاده از روش های ترسیم دیداری، درصد بهبودی و اندازه اثر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. ابزارهای مورد استفاده شامل مصاحبه ی بالینی ساختاریافته برای اختلالات محور I، سیاهه اضطراب بک و سیاهه افسردگی بک - ویرایش دوم بود.نتایج: درمان فراتشخیصی یکپارچه به طور معنی داری موجب کاهش شدت علائم اضطراب و افسردگی در مرحله پس از درمان و پیگیری شد، به طوری که درصد بهبودی برای بیمار اول، دوم و سوم در علائم اضطراب به ترتیب 61.64، 51.42 و 52 درصد و در علائم افسردگی 47.36، 51.51 و 60 درصد به دست آمد.نتیجه گیری: پژوهش حاضر با آماج قرار دادن عوامل مشترک هیجانی به جای نشانه های اختصاصی اختلال از طریق پروتکل یکپارچه، شواهد دیگری برای رویکرد ابعادی آسیب شناسی روانی فراهم ساخت. در این پژوهش تغییرات معناداری در علائم 3 بیمار ایجاد شد و دستاوردهای درمانی در دوره ی پیگیری حفظ شد.

زمینه و هدف: دوره نوجوانی از مهم ترین دوره های رشدی هر انسانی است. از سویی ریشه بسیاری از مشکلات نوجوانان در چارچوب خانواده شکل می گیرد. هدف از انجام پژوهش حاضر تعیین اثربخشی برنامه یکپارچه درمان فراتشخیصی بر نوجوانان مضطرب و فرزند پروری مادران آن ها بود. روش کار: برای انجام پژوهش نیمه آزمایشی حاضر که با طرح پیش آزمون-پس آزمون انجام شد از بین دانش آموزان دوره اول متوسطه شهر تهران در سال تحصیلی 99-98 و مادران آن ها که مشکلات اضطرابی آنها با استفاده از مصاحبه تشخیصی بالینی و نیز نسخه خودسنجی نوجوانان آخنباخ و رسکولا مشخص شده بود، 20 نفر به صورت در دسترس انتخاب و بطور تصادفی به دو گروه کنترل و آزمایشی تقسیم شدند. سپس گروه آزمایشی 12-16 جلسه و هر جلسه 50 الی 60 دقیقه درمان فراتشخیصی را دریافت کردند. 24 ساعت قبل و 48 ساعت بعد از مداخله هر دو گروه پرسشنامه های اضطراب اسپنس و شیوه های فرزند پروری ارجمندنیا را تکمیل کردند. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیل کوواریانس تک متغیره و چند متغیره استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که بین گروه آزمایش و کنترل در اضطراب نوجوانان و مهارت های فرزندپروری مادران تفاوت معناداری وجود دارد (01/0≤, P) و برنامه یکپارچه درمان فراتشخیصی موجب افزایش معنادار کاربرد مهارت های مدیریت اضطراب نوجوانان و شیوه های فرزند پروری مادران آن ها شده است. نتیجه گیری: با توجه به نتایج استفاده از درمان فراتشخیصی جهت کاهش اضطراب نوجوانان و فرزندپروری مادران آنها توصیه می شود.